Autoindustrie en het perpetuum mobiel van de economische groei

Sinds 1 januari heb ik geen leaseauto (met ditto brandstofpas) meer zoals ik eerder schreef. Een auto hebben vinden mijn vriendin en ik wel handig om te hebben en sinds een week hebben we weer een auto! Een fraaie seat uit ’99. Geen nieuwe auto dus, sommige politici niet blij zijn dat ik de autoindustrie niet ondersteun.. ik ben er zelf weinig gelukkig mee dat veel belastinggeld wordt besteedt aan de ondersteunen van die industie. Vreselijk voor al die banen, maar het heeft geen zin om steun te leveren aan een industrie die zinloos is. De overheid kan beter erover nadenken hoe die mensen in de autoindustrie wèl wat nuttigs kunnen gaan doen.
Daarbij, al die duizenden banen in de autoindustrie is erg – maar er zijn ook duizenden banen die verdwijnen in MKB, zoals winkels, kleine leveranciers, zelfstandigen. Daar is geen directe steun voor en die mensen komen ook niet direct in de krant. Het is kortzichtig te denken dat de economie gebaat is bij het in stand houden van een zinloze industie.

In de opnie-bijdrage NRC van gisteren stond een mooi artikel over het onderwerp van de crisis en de economische groei: ‘Crisis als kans voor herstel’. Het artikel is nog niet online op de site, dat gebeurt vermoedelijk met vertraging. In Denamarken, zo wordt ondermeer gesteld, is een hoge belasting op nieuwe auto’s. De Deen rijdt veel langer met zijn auto, en er is een grote bedrijvigheid in autoherstelbedrijven, en handel in onderdelen. Dat is vele male inspirerend en zinvoller dan parkeergarage’s vol met glimmend nieuwe auto’s en hersenloze reclama’s voor nieuwe modellen.